Roemenië reis oktober ’22

Acht dagen waarvan 4 dagen reizen. Samen met Mannie en Matthijs was er het voorrecht om in de herfstvakantie af te reizen naar Roemenië en Hongarije. Vrijdagmorgen 14 oktober 07.00 uur met de VW Crafter van de fam. Walvius volgeladen met hulpgoederen waaronder 250 rugtassen gevuld met schoolspullen voor de zigeunerkinderen en verder kinderkleding, dekens, 2 rolstoelen, een rollator. Onze eigen koffers pasten er nog net bij. Rond 19.00 uur en 900 km verder kwamen we aan bij onze B&B ergens ten zuiden van Praag. Na een goede nachtrust opnieuw op weg voor de volgende 700 km. Rond 17.00 uur bereikten we onze bestemming, een jeugdherberg in het plaatsje Letavertes in Hongarije op 3 km van de Roemeense grens. Imre wachtte ons daar op. Hij nam ons direct mee naar een klein Italiaans restaurant waar we ons te goed deden aan een warme maaltijd. De volgende dag was het zondag. ’s Morgens naar de opslag waar we onze bus hebben uitgeladen en opnieuw ingepakt met goederen voor 3 dorpen die we maandag gingen bezoeken. ’s Middags nam Imre ons mee naar een kleine zigeunerkerk, iets groter dan een grote huiskamer, waar ik mocht spreken over de liefde van God. Imre vertaalde mij vanuit het Engels naar het Hongaars. De aanwezige mensen hebben een groot verlangen naar God en je kunt dat zien aan hun zingen en bidden. Ze weten zich afhankelijk en daarover nadenkend besef ik, met alles wat we bezitten en kunnen, dat we daardoor onafhankelijk zijn en dat is niet altijd een pluspunt. Na afloop van de dienst was er eten voor Matthijs, Mannie en mij en omdat het zoveel was, kon iedereen mee eten. Daarna terug naar de jeugdherberg. De volgende dag, maandag gingen we na het ontbijt richting Roemenië. Bij de grens deed Imre het woord en mochten we vrij snel door. Op weg naar het eerste dorpje. Er staan zo’n 12 huisjes en er zijn niet veel mensen. Toch zijn ze blij met de spullen die wij komen brengen. Ze nemen ons mee naar hun huisjes en laten zien hoe ze in een ruimte van 5 bij 4 meter soms met 4 of 5 personen wonen. We ontmoeten een jonge vrouw met 3 kleine kinderen. Imre vertelt dat 3 weken voor onze komst haar man was overleden aan een longontsteking. Hij was 28 jaar. Met al je spullen en rijkdom ben je dan stil, uitgepraat en in stilte bid ik dat God zal voorzien in wat ze nodig heeft voor zichzelf en haar 3 kinderen. We reizen verder naar het volgende dorp. Ook daar delen we rugtassen, kleding en dekens uit. Steeds opnieuw zijn de mensen dankbaar voor kleding, rugtassen, voedsel. Dinsdag herhalen we het uitdelen van spullen in andere dorpen en ontmoeten we Esther. Ze runt een cafetaria en haar man is voorganger van een aantal zigeunerkerken. Met Mannie is het een onverwacht weerzien, zoals met vriendinnen of zussen die elkaar lang niet hebben gezien. Prachtig. Woensdag komen er vanuit diverse zigeunergemeenschappen mensen die goederen en voedsel komen halen. Ze komen met busjes en aanhangers, zelfs vanuit Oekraïne. ’s Middags gaan wij (Matthijs, Mannie en ik) met Judith Batta mee. Zij werkt veel onder zigeunergezinnen en dan met name met kinderen. Judith neemt ons mee naar een viertal gezinnen. We genieten van de blijdschap als ze hun rugtassen en kleding uitpakken. Ik heb een soort van Sinterklaas gevoel als we zo van het ene naar het andere gezin gaan. Dankbaar nemen we afscheid en bidden voor haar en haar familie. De week zit er bijna op. Nog één nachtje in Letavertes en ’s morgens om 6.00 uur stappen we in de bus op weg naar Nederland. Iets voorbij Praag slapen we in een prima B&B en vrijdagmorgen na het ontbijt starten we de laatste etappe. Op naar Winschoten waar we om 17.30 uur aanschuiven aan het diner wat Janneke voor ons heeft gemaakt. We zijn dankbaar en er is veel wat ons bezighoud…, wordt dus vervolgd…..